บทที่ 164 ผ้าเช็ดหน้า (๑)

หวังซานเย่ตื่นขึ้นมาในยามอิ๋น ยามนี้มีแค่แสงตะเกียงที่ให้ความสว่างไสวไปทั่วกระโจมเท่านั้น เขามองร่างเปลือยเปล่าของเฉินหว่านอิ๋งซึ่งถูกตนกระทำอย่างรุนแรงนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง หลังจากที่จบบทรักไปไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เขามองอาภรณ์ที่กระจัดกระจายด้วยฝีมือของตนเองซึ่งเกะกะอยู่บนพรมแล้วจัดแจงสวมใส่อย่างลวกๆ จ...